Nie potrzebuję kochanki,
ni przyjaciela.
Tylko szczątka ciepła,
o który mógłbym potrzeć,
jak koszulą o żelazko,
policzkiem o misia,
ustami o ...,
by skrzydła wymięte,
jak kołdrę wreszcie wygładzić.
Albo wcale nie.
×
test environment
Isiek
Wiersz
·
11 marca 2019
-
SamotnaPiękny· Zgłoś · 5 lat temu -
Konrad KoperPiękne wyznanie !· Zgłoś · 5 lat temu
-
samotnazdecydowanie pana najpiekniejszy wiersz.znalam kiedys kogos o takiej wrazliwosci, zk im chciałam spedzic reszte zycia· Zgłoś · 1 sekunda temu
-
filar marmurowyprawda· Zgłoś · 1 sekunda temu