zatopiony w czasie

zapamiętać dzieciństwo ukryte w kamieniach
rzucanych prosto z mostu do rzeczki 
kiju którym czasem ojciec przechrzcił 

pamiętam czas zastygły w słońcu 
oddycham dziś tym 

nie liczą się przyszłe dni 
nie mamy wpływu jak będzie

ważne że jest się bohaterem 
w dniu który może być naszym ostatnim

zatopiony w czasie obserwuję chaos 
który mnie otacza i wykracza poza granice 

przyzwoitość nie ma znaczenia 

wszystko się zmienia i mieni 

idąc lasem chciałbym się rozpłynąć zniknąć 
w świadomości spocząć i patrzeć na zgniliznę świata