~ CHOĆ GUBISZ CHWILE
W kołysanki słów… które
ukradkiem przemykają
jak obłoki radością brzemienne
w ciemności niepamięć nad tobą
wpatrujesz się jak dziecko codziennie
Wznosisz oczy do pogodnego nieba
niczym niewinny skazaniec
i wtedy w twym istnieniu
skrytym poza czasem wśród wierszy
na chwilę wszystko się staje
I choć gubisz pachnące chwile
drżące strof oczekiwaniem
nienasycone wtedy pytasz myśli
i wiesz… że wystarczy
że poezja w ciszy się przyśni… i stanie
⊰Ҝற$⊱ ………………………………………………… Samotnia ~ 29 grudnia '17
