strach z cyklu listy do butelki

Grzesiek z nick-ąd

 

pamiętam jaka byłaś piękna

kiedy się w księżyc otulałaś

i tylko miła nie pamiętam

czemu tak bałem się kochania


 

gdy pogasiłaś wszystkie lęki

i z serca spadł ostatni kamień

pamiętam miła z jakim wdziękiem

obiecywałaś mi kochanie


 

a potem przyszła długa jesień

przebiegła zima, jakaś zamieć

no i przemarzło gdzieś na lesie

to nasze pierwsze zakochanie


 

miałem już pełne garście wiosen

czasem pomimo czasem zamiast

ciągle po tobie smutek niosę

i strach wielkiego miłowania

Oceń ten tekst
Ocena czytelników: Dobry+ 3 głosy
Grzesiek z nick-ąd
Grzesiek z nick-ąd
Wiersz · 8 grudnia 2017
anonim
  • Mithril
    ...nie wiem, czy akurat ta "dama" zasługuje na takie strofy, acz:

    "mało kocha ten, kto potrafi wyrazić słowami, jak bardzo kocha"
    [D. A.]

    · Zgłoś · 6 lat temu
  • Anonimowy użytkownik
    Małgosia
    Podoba mi się

    · Zgłoś · 6 lat temu