zatraciłaś się gdzieś w chmurach
w tej nocy co bezmiar myśli dziedziczy po dniu
gdzie jesteś?
niezapominajko...
kwiecie podniebny tak lekki i zwiewny
niczym woal panny młodej
czekający chwili uniesienia...
błękicie...
głębię oczu tak zazdrośnie drążący
jak w pustynnej ciszy kwiat drąży swymi wątłymi korzeniami
złoto piasku
gdzie jesteś?
---
2015-10-13 edek j. unicki @czyimisoczami.pl
